Istanbul'a uzun zamandır kar yağmıyordu. en sonunda bir yağdı pir yağdı ve Bahar karla ilk önce camdan tanıştı. Arada gidip balkonun camından dışarıya baktı. Karın yağışını seyretti. Hatta bir iki defa ona pencereyi açıp yağan kara dokunmasını sağladım, bayıldı! Fakat iş dışarıya, karın içerisine çıkmaya geldiğinde değişti. Kar yüzüne gelince çok rahatsız oldu. Anı olsun diye dışarıda çektirdiğimiz resimde bile çok mutlu olduğunu söylemek zor. Gene de kızımın yüzünü cama yapıştıp buhar yapmasını ve onu eliyle bozmasını seyretmek çok güzeldi. Bunu ona ben öğrettim :) Tabiki buhar yapayım derken camı bol bol yaladığını da eklemeliyim. Sanırım dilini soğuk cama değdirmek hoşuna gidiyordu.
And Bahar meets with snow!
Well it has not been snowing in Istanbul for a long time. But when it snowed it was like hell here. The life nearly stopped in the city. Bahar was watching the snow falling and I even took her out from the window a few times to let her touch the snow and she liked it. But what she liked more was to cover the window with her breath and than wipe it with her hand (I thoguht this to her). Of course she licked the window a lot while trying to do that. I think she liked the feeling of the cold glass on her tongue. We took her our for 5 minutes just for a photo but she was not too happy outside.
