Bahar geldi...

Sonunda kızımızın mevsimini karşıladık. Bu sene hiç kar yağmamış olsa da, soğuklar yakamızı bir türlü bırakmadı, güneş özletti kendini.Güneş biraz yüzünü
gösterince de bu hafta fırsat buldukça doğal D vitamini ihtiyacımız için dışarıya attık kendimizi.Doğumuma 1 hafta kalıncaya kadar çalıştığım düşünülürse kızımın da sürekli gezmek istemesinin, hareketi sevmesinin nedenini anlamak zor değil herhalde.Hapşırıklar biraz arttı,umarım babasının allerjik bünyesini almış olmaz,doktorumuz kontrol altına alınması gerektiğini söyledi,ileriki dönemlerde anlayacağız bakalım. Bugün ilk defa babaannemiz ve büyük ninemizle Caddebostan sahiline gidip deniz havasını çektik içimize, güneş yüzüne geldiği anda huysuzlandı bizimki, kısa bir yürüyüşün ardından benim kucağımda bitirdi sahil keyfini,eve döndüğümüzde ise mışıl mışıl uykuya daldı ve ardından dedesiyle oyunlar oynadı...

Bahar ve dayısı...

Biz ağabeyimle küçüklüğümüzden beri iyi anlaşırız dersem pek doğru olmaz, ama hep birbirimizi çok sevmişizdir. Onun gözü hep benim üzerimdeydi bilirdim, ben de hep onu örnek almışımdır tüm yaşamımda bunları birbirimize pek belli etmesek de...Ben ağabeyimi hep çok sevdim, evde beraber oyunlar icat ettiğim, yaz geceleri beraber dışarı çıktığım, zaman zaman da dertleştiğim ağabeyimi...
Doğum yaptığım gün blogumuza yazdığı satırlar beni çok duygulandırmıştı:
cocukken bilgeyi kizdirmak icin bebeklerini alip saklardim. simdi gercek bir bebegi var ve inanilmaz güzel.
İşte o bebekle o kadar güzel anlaşıyor ki dayısı bazen kıskanmıyor değilim vallahi:) Dayısı kızımızı çok özlüyor,fırsat bulduğunda görmeye can atıyor,uyuyorsa da mutlaka uyandırıp onu sevmek istiyor.Bizim kuzu da o kadar mutlu ki dayısının yanında, onun o yumuşak,sakin sesini duyduğunda bütün dertlerini unutup dayısının gözlerinin içinde kaybolup gidiyor sanki. Hamileliğimde kızımın gözlerinin renginin dayısınınki gibi olmasını o kadar çok istemiştim ki, dayısıyla yakınlığı ta ordan başlamış demek ki...Gözlerimiz de şimdilik zeytin yeşili görünüyor bakalım...
Bugün de dayımız, kayakta sakatladığı dizinden ameliyat oldu,biz de ailece ona geçmiş olsun demeye gittik,dayısı hemen aldı tabi kucağına ve Bahar'ımız da ona moral getirdi sanırım...
Bir an önce iyileşip daha nice güzel günler olsun inşallah... Bahar da yürümeye başlayınca dayısıyla beraber neler neler yapacaklar daha...